Με φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς έχει διχάσει τον κόσμο όσο κανένα άλλο αλλαντικό. Ναι αναφερόμαστε στο περίφημο χωριάτικο λουκάνικο. Ένα ιδιαίτερο αλλαντικό που μπορεί ο καθένας μας να φτιάξει αρκεί να έχει ολίγη διάθεση και ολίγη μαεστρία.

Ψιλοκομμένα κομμάτια κρέατος και λίπους αναμιγνύονται με καρυκεύματα και τοποθετούνται σε φυσικές ή τεχνητές μεμβράνες που είναι βρώσιμες. Τι κρέας θα χρησιμοποιήσουμε; Όποιο μας αρέσει. Χοιρινό, μοσχαρίσιο, πρόβειο ή μίγματα αυτών. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τους ειδικούς το κρέας πρέπει να είναι χοντροκομμένο, να ξεχωρίζει. Παραδοσιακά το χοιρινό έχει τον πρώτο λόγο αν και τελευταία έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και λουκάνικα με κρέας από μαύρο χοίρο, βουβάλι, βίσωνα, ακόμη και ελάφι.

Την ιδιαίτερη όμως γεύση και άρωμα που έχει το κάθε λουκάνικο την αποκτά από τα καρυκεύματα που χρησιμοποιούνται. Και αν τα είδη των κρεάτων που χρησιμοποιούνται σας φάνηκαν ήδη αρκετά, τα καρυκεύματα είναι πολύ περισσότερα. Από μπούκοβο μέχρι πράσο και από κανέλα μέχρι πορτοκάλι. Κάθε τόπος έχει τη δική του συνταγή. Στην Κρήτη τα καπνίζουν με θυμάρι αφού έχουν μαρινάρει το κρέας πρώτα με ξύδι. Στην Κοζάνη και στο Πήλιο τα λουκάνικα είναι λίγο πιο καυτερά ελέω μπούκοβου. Στα Τρίκαλα κατά κόρον χρησιμοποιούν πράσο, κρεμμύδι, ρίγανη και πιπέρι. Και στην Πελοπόννησο (ιδίως στη Μάνη) βάζουν πορτοκάλι. Στις δε Κυκλάδες μαραθόσπορο.

Άντε και τα φτιάξαμε. Θα πρέπει όμως να περιμένουμε λίγες μέρες για να τα απολαύσουμε. Τα αφήνουμε πρώτα να στεγνώσουν με φυσικό τρόπο στον αέρα. Συνήθως 3 μέχρι 20 ημέρες είναι αρκετές.

Αν πάλι δεν τα φτιάξουμε αλλά τα αγοράσουμε τα διλήμματα συνεχίζονται. Θα τα ψήσουμε (στο φούρνο ή στη σχάρα) ή θα τα τηγανίσουμε; Θα τα κόψουμε σε φέτες ή όχι; Θα τα συνοδεύσουμε μπύρα, κρασί ή τσίπουρο; Θα τα ετοιμάσουμε μόνο για εμάς ή θα προσκαλέσουμε και φίλους;

Όποιες αποφάσεις και αν πάρουμε ένα είναι σίγουρο. Η παρουσία τους για 4.000 χρόνια μόνο τυχαία δεν είναι. Και όπως φαίνεται θα συνεχίσουν να νοστιμίζουν το τραπέζι μας για πολλά ακόμη χρόνια.