Στο μυαλό των πιο πολλών το ακτινίδιο είναι ένα φρούτο εξωτικό … κάτι σαν τον ανανά. Μπορεί το kiwi να έχει καταγωγή από την Κίνα και να έχει πλέον ταυτιστεί με τη Νέα Ζηλανδία ωστόσο έχει γράψει τη δική του ιστορία και στη χώρα μας. Μια ιστορία σύντομη αλλά εξαιρετικά αποτελεσματική. Ξεκίνησε να καλλιεργείται μόλις πριν από 50 χρόνια. Χρόνος πολύ μικρός αν συγκριθεί με τους αιώνες καλλιέργειας της ελιάς και του αμπελιού. Ωστόσο στα 50 αυτά χρόνια καταφέραμε να είμαστε μέσα στην πρώτη πεντάδα και σε επίπεδο παραγωγής, και σε εξαγωγές μαζί με χώρες όπως η Κίνα, η Ιταλία, η Νέα Ζηλανδία και το Ιράν.

Άρτα, Καβάλα, Φθιώτιδα, Πιερία, Λάρισα και Χανιά είναι οι κυριότερες περιοχές της Ελλάδας όπου καλλιεργείται. Και στις δύο από αυτές έχει αναγνωριστεί ως ΠΟΠ (Ακτινίδιο Σπερχειού) ή ΠΓΕ (Ακτινίδιο Πιερίας)

Αυτές τις ημέρες μπορούμε να τα βρούμε στην αγορά φρέσκα ακτινίδια τα οποία ξεκίνησαν να μαζεύονται από τις 15 Οκτωβρίου. Από έξω καφέ και χνουδωτά και από μέσα πράσινα, ζουμερά με γλυκόξινη γεύση και ένα πλούτο θρεπτικών στοιχείων: Βιταμίνη C (σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από το πορτοκάλι), βιταμίνες Α και Ε που καθυστερούν τη γήρανση, φυτικές ίνες που βοηθούν στη διατήρηση της υγείας του εντέρου, ω3 και ω6 λιπαρά οξέα (που κρύβονται στα μαύρα σποράκια) για την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση των καρδιαγγειακών παθήσεων. Και με χαμηλή θερμιδική αξία για όσους προσέχουν ιδιαίτερα τη διατροφή τους.

Το απολαμβάνουμε σαν ωμό φρούτο ή σε κάποιο γλυκό. Μπορούμε ακόμη να φτιάξουμε τη δική μας μαρμελάδα. Χαρίζει ιδιαίτερη γεύση και δροσιά σε σαλάτες και σε μαρινάδες. Και τα τελευταία χρόνια κερδίζει πολλούς νέους θαυμαστές που το απολαμβάνουν σε smoothies.