Φέτος η Παγκόσμια Ημέρα της Γης συμπίπτει με την Μεγάλη Παρασκευή. Και περισσότερο από ποτέ ηχούν επίκαιρα τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής «Σήμερα μαύρος ουρανός, Σήμερα μαύρη μέρα, Σήμερα όλα θλίβονται και τα βουνά λυπούνται…..». Και μαζί με αυτά επίκαιρο έστω και για μια ημέρα γίνεται το γεγονός ότι η παραγωγή τροφίμων απορροφά πλέον εξαιρετικά σημαντικούς πόρους.
Παραδοσιακά η γεωργία καλλιεργούσε σε τοπικές συνθήκες φυτά και χρησιμοποιούσε υποπροϊόντα και προϊόντα λιγότερο κατάλληλα για τον άνθρωπο. Σε αντίθεση με την παραδοσιακή χωρική γεωργία και κτηνοτροφία, η βιομηχανική (μη παραδοσιακή και μη τοπικά προσαρμοσμένη βιομηχανική παραγωγή γάλακτος και κρέατος) απαιτούν:
- 3 κιλά σιτηρά για να παραχθεί 1 κιλό μοσχαρίσιο κρέας,
- 1950 λίτρα νερό για να παραχθεί 1 λίτρο αγελαδινό γάλα
- 11 φορές περισσότερα ορυκτά καύσιμα για να παραχθεί 1 θερμίδα από ζωϊκή πρωτεΐνη έναντι των φυτικών πηγών.
Πολλές από τις λύσεις που προτείνονται έχουν σχέση με τον αναγεννητικό χαρακτήρα της παραδοσιακής αγροτικής δραστηριότητας και την μεταφορά του σε σύγχρονες συνθήκες (regenerative agriculture). Πιστεύεται ότι μια τέτοια αγροτική δραστηριότητα μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα του εδάφους, να προστατεύσει το έδαφος από διάβρωση, φυσική και χημική υποβάθμιση, να επαναφέρει εκμεταλλεύσιμους βοσκότοπους και δάση, να ενισχύσει τον πληθυσμό και την αντοχή των επικονιαστών, ειδικά των μελισσών, να βελτιώσει την ποιότητα του νερού και την διαθεσιμότητά του, να παράγει θρεπτικότερα τρόφιμα, να προστατεύσει την βιοποικιλότητα.
Δύο χρόνια από την 50ή επέτειο εορτασμού της Ημέρας της Γης, οι προκλήσεις για το παγκόσμιο οικοσύστημα παραμένουν και η ανθρωπότητα στέκει διχασμένη και διστακτική για τα βήματα που πρέπει να κάνει. Αρχές έχουν αποκρυσταλλωθεί και συμφωνηθεί, προτάσεις έχουν διατυπωθεί κα πολυσυζητηθεί, πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί και πολιτικές έχουν συγκροτηθεί, μάλιστα μερικές υλοποιούνται. Πάλι όμως οι κίνδυνοι παραμένουν και τα βήματα που γίνονται δεν είναι πολύ πειστικά για το ευρύ κοινό. Ο πόλεμος που επανήλθε και εκτυλίσσεται γύρω μας, σε κάθε μορφή του, είναι επιτακτικότερο θέμα συζήτησης από το παρόν και το μέλλον του περιβάλλοντος. Και είναι μάλλον το περιβάλλον, η οικολογική σφαίρα, το συλλογικό σπίτι μας που θα υποφέρει περισσότερο από τις συνέπειες των όσων διαδραματίζονται στην γεωστρατηγική σφαίρα.
Είναι μάλλον καιρός για συγκροτημένη δράση, ευρεία καινοτομικότητα και αποτελεσματική συμμετοχική κινητοποίηση.