Μπορεί η μάχη για τη γραβιέρα που δίνουν οι Γάλλοι και οι Ελβετοί να μοιάζει απόμακρη. Μπορεί ακόμη και να θεωρήσουμε ότι δεν μας αφορά. Είναι όμως έτσι; Προφανώς και όχι. Γιατί σήμερα μπορεί να είναι η γραβιέρα, αύριο θα είναι η Gorgonzolla και μεθαύριο η φέτα.

Πρόσφατα ο ομοσπονδιακός δικαστής T.S. Ellis αποφάσισε ότι το τυρί Gruyere (γραβιέρα) δεν χρειάζεται να προέρχεται από την περιοχή Gruyere της Ευρώπης για να πωλείται με το όνομα γραβιέρα. Η συγκεκριμένη απόφαση αφορούσε τη διαμάχη που είχαν η Κοινοπραξία Ελβετών και Γάλλων τυροκόμων από την περιοχή γύρω από την πόλη Gruyeres με το Συμβούλιο Εξαγωγών Γαλακτοκομικών προϊόντων των ΗΠΑ (U.S. Dairy Export Council).

Η μεν Κοινοπραξία ισχυρίστηκε ότι η γραβιέρα – ένα ήπιο τυρί που λιώνει και είναι αγαπημένο για φοντί- παρασκευάζεται με αυστηρά πρότυπα στην περιοχή Gruyere από τις αρχές του 12ου αιώνα και το τυρί που παρασκευάζεται εκτός της περιοχής δεν μπορεί πραγματικά να ονομαστεί γραβιέρα. Ο συγκεκριμένος ισχυρισμός έχει χρησιμοποιηθεί και στην περίπτωση της σαμπάνιας, ένα όνομα που μπορεί να χρησιμοποιείται μόνο σε αφρώδεις οίνους από την περιοχή Champagne της Γαλλίας. Από την άλλη πλευρά το U.S. Dairy Export Council ισχυρίστηκε ότι οι Αμερικανοί καταναλωτές κατανοούν την ονομασία γραβιέρα ως γενική, η οποία αφορά τυριά συγκεκριμένου στυλ, ανεξάρτητα από τον τόπο προέλευσής τους.

Στην απόφαση που δόθηκε στη δημοσιότητα, ο δικαστής T.S. Ellis αποφάνθηκε κατά της ελβετικής κοινοπραξίας, διαπιστώνοντας ότι οι Αμερικανοί καταναλωτές δεν συνδέουν το όνομα γραβιέρα με τυρί που παρασκευάζεται ειδικά από αυτήν την περιοχή. Αν και κατά το παρελθόν έχει χορηγηθεί η προστασία εμπορικών σημάτων στο τυρί Roquefort και στο κονιάκ, ο κ. Ellis αναφέρει ότι δεν μπορεί να γίνει η ίδια περίπτωση για τη γραβιέρα. «Είναι σαφές από τα αρχεία ότι ο όρος GRUYERE μπορεί στο παρελθόν να αναφερόταν αποκλειστικά σε τυρί από την Ελβετία και τη Γαλλία», έγραψε ο Έλις. «Ωστόσο, δεκαετίες εισαγωγής, παραγωγής και πώλησης τυριού με την ένδειξη GRUYERE που παράγεται εκτός της περιοχής Gruyère της Ελβετίας και της Γαλλίας έχουν διαβρώσει την έννοια αυτού του όρου και τον έχουν καταστήσει κοινό».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η δήλωση της κας Shawna Morris, ανώτερη αντιπρόεδρος για την εμπορική πολιτική του U.S. Dairy Export Council η οποία σημειώνει ότι η νομική μάχη για τη γραβιέρα είναι μέρος μιας ισχυρής προσπάθειας της Ευρώπης για την εξασφάλιση διεθνούς εμπορικής προστασίας για μια ποικιλία προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των τυριών gorgonzola, asiago και φέτα και μεσημεριανό κρέας της Μπολόνια και επιπλέον: «Είμαστε ενθουσιασμένοι που ο δικαστής έλαβε μια εξαιρετική απόφαση κατά την άποψή μας».

Δεν θέλουμε προς το παρόν να εμβαθύνουμε στο σκεπτικό της συγκεκριμένης απόφασης αλλά και στις δηλώσεις της εκπροσώπου του U.S. Dairy Export Council. Προς το παρόν κρατάμε δύο σημεία μέχρι να επανέλθουμε. Ποια είναι αυτά;

Οι Αμερικανοί καταναλωτές δεν συνδέουν το όνομα …… με προϊόν που παρασκευάζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Πρόκειται για ένα σημείο εκκίνησης με πολλές προεκτάσεις … όχι μόνο εμπορικές

Δεκαετίες εισαγωγής παραγωγής και πώλησης του προϊόντος εκτός της περιοχής …. έχουν διαβρώσει την έννοια του όρου και το έχουν καταστήσει κοινό. Άραγε για ποια προϊόντα χτυπούν οι καμπάνες;;;