Στις 9 Μαΐου 1950, το Σαλόνι του Ωρολογίου του γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών μετατρέπεται σε αίθουσα Τύπου. Στις 6 το απόγευμα, ο Γάλλος τότε Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Robert Schuman ξεκινά την ιστορική του ομιλία. Μια ομιλία με την οποία καλούσε τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες να ενώσουν την παραγωγή τους στον άνθρακα και τον χάλυβα ως «το πρώτο θεμέλιο μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας». Ήταν η στιγμή που γεννήθηκε η Ευρώπη.
Έμελλε να περάσουν αρκετά χρόνια από τότε μέχρι να αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να καθιερώσει την 9η Μαίου ως Ημέρα της Ευρώπης. Και πλέον, 72 χρόνια από εκείνη την ημέρα, μας δίνεται για μια ακόμη φορά η ευκαιρία να θυμηθούμε και να γιορτάσουμε τις ιδέες και αξίες, στις οποίες εδράζεται η ΕΕ. Και όλα όσα μας ενώνουν ως Ευρωπαίους πολίτες.
Ίσως τα 72 χρόνια κοινής πορείας να φαντάζουν πολλά. Μέσα σε αυτά τα χρόνια αρκετά έχουν γίνει που μας έχουν φέρει σε μια τροχιά σύγκλισης (για να θυμηθούμε και μια λέξη από αυτές που κυριάρχησαν τα προηγούμενα χρόνια). Πόσα όμως ακόμη θα χρειαστούν για να νιώσουμε όλοι μας, και με τον ίδιο τρόπο Ευρωπαίοι; Κανείς δεν μπορεί να δώσει μια σαφή απάντηση. Σε κάθε περίπτωση τα μόλις 72 χρόνια (40 στην περίπτωση της Ελλάδας) έχουν να συγκριθούν με πολύ περισσότερα χρόνια (χιλιάδες σε μερικές περιπτώσεις) στη διάρκεια των οποίων καλλιεργήθηκαν αξίες, ιδανικά, αρχές και πολιτισμοί που συνθέτουν τοπικές και εθνικές ταυτότητες. Ταυτότητες που δεν μπορούν ούτε να εξαφανιστούν ούτε να εξομοιωθούν μεταξύ τους. Ταυτότητες που μάλλον καλούνται να συνυπάρξουν στο πλαίσιο ενός πλουραλισμού και μιας ευρείας παραλλακτικότητας.
Τα προϊόντα των τόπων της Ευρώπης
Σε αυτό το στοιχείο φαίνεται πως οφείλει την επιτυχία της η πολιτική της Ε.Ε για τα προϊόντα ποιότητας που παράγονται σε κάθε της γωνιά. Μια πολιτική που κατανοεί τη διαφορετικότητα, που αναδεικνύει τον πλουραλισμό και την παραλλακτικότητα. Που προάγει την ιδιαιτερότητα και δεν την ισοπεδώνει. Εξάλλου είναι γνωστό ότι η Ευρώπη δεν φημίζεται για κάποιο ιδιαίτερο προϊόν. Φημίζεται όμως για τον πλούτο των προϊόντων της. Τα προϊόντα των τόπων της. Προϊόντα που το καθένα από αυτά έχει τη δική του ιστορία, τα δικά του χαρακτηριστικά στοιχεία που το καθιστούν ιδιαίτερο και τη δική του ονομασία προέλευσης. Και τα προϊόντα αυτά δεν είναι λίγα. Συνολικά περισσότερα από 3.500.
Μπορεί κανείς από εμάς να μην γνωρίζει και τα 3.500. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε τα πιο διάσημα. Αυτά που δε δίνουν μόνο στον τόπο παραγωγής τους αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη τη γαστρονομική αίγλη που της αρμόζει. Αλήθεια ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί μια Ευρώπη από την οποία ν’ απουσιάζουν το Edam και το Gouda της Ολλανδίας, το Camembert της Νορμανδίας, το Roquefort της Γαλλίας, το Danablu της Δανίας, η Gorgonzola, η Mozzarella και το Pecorino της Ιταλίας το Jamón Serrano, οι διάσημοι οίνοι Bordeaux, η Vodka της Φινλανδίας, η γαλλική Σαμπάνια, το Irish Whiskey, η ελληνική Φέτα, το ούζο και το Τσίπουρο; Όλα αυτά έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Φέρουν στις συσκευασίες τους την ένδειξη Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης ή Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη και το αντίστοιχο σήμα. Ως ένδειξη για την αναγνώριση της ποιότητας και της ιδιαιτερότητας τους. Αλλά και ως ένδειξη της καταγωγής τους από κάποιο τόπο τη Ευρώπης.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα ας κρατήσουμε στο μυαλό μας τα δύο σήματα που έχει θεσπίσει η Ε.Ε για να σηματοδοτεί όλα εκείνα τα προϊόντα που συνθέτουν το υπόβαθρο για τον γαστρονομικό της πολιτισμό. Και επιπλέον ας τα αναζητήσουμε σε όποιο κατάστημα τροφίμων επισκεφτούμε τις επόμενες ημέρες. Όσον αφορά δε τα 275 ελληνικά προϊόντα με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης / Γεωγραφική Ένδειξη θα τα βρείτε σύντομα στο πρώτο ebook του deligate. Μέχρι τότε γνωρίστε μερικά από αυτά στην ενότητα Deli Origins
Δρ. Νίκος Διαμαντίδης
Γενικός Διευθυντής Deligate