Η αναγνώριση ενός προϊόντος ως ΠΟΠ ή ΠΓΕ, είτε πρόκειται για τρόφιμο, είτε για κρασί ή απόσταγμα προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, την τεκμηρίωση του δεσμού του προϊόντος με τον τόπο παραγωγής τους. Ο δεσμός αυτός δεν είναι κάτι που αναπτύσσεται από τη μία μέρα στην άλλη. Είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης ιστορικής σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ του προϊόντος και των ανθρώπων που συμμετέχουν στην παραγωγή του. Μιας σχέσης που μπορεί να εκτείνεται χρονικά προς τα πίσω σε βάθος μερικών δεκαετιών ή και αιώνων.

Η υποτίμηση του ιστορικού υποβάθρου ενός προϊόντος είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε αποτυχία της αίτησης για την κατοχύρωση ενός προϊόντος ως ΠΟΠ ή ΠΓΕ.  Όπως σημειώνει ο κ. Θεόδωρος Γεωργόπουλος* στο πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Η σημασία του ιστορικού υποβάθρου είναι πολλαπλή και η ορθή τεκμηρίωση συνιστά κρίσιμο σημείο της αίτησης» καθώς:

• η ιστορική συνέχεια είναι απαραίτητη προκειμένου να στοιχειοθετηθεί το δικαίωμα στην ονομασία προέλευσης ή τη γεωγραφική ένδειξη. Το σύστημα δικαίου έρχεται να αναγνωρίσει και να προστατεύσει μια αποκρυσταλλωμένη πραγματικότητα και όχι να κατοχυρώσει πρωτότυπες «πατέντες».
• η επανάληψη πρακτικών παραγωγής μέσα στο χρόνο ενισχύουν το επιχείρημα της «τυπικότητας» των προϊόντων και αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο του γεωγραφικού δεσμού. Με άλλα λόγια αναδεικνύουν την εγγενή σχέση μεταξύ του προϊόντος και της ζώνης παραγωγής του. Το σημείο αυτό αφορά το σύνολο των ΠΟΠ/ΠΓΕ αλλά έχει ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία για την καταχώριση μιας ΠΟΠ.
• τα ιστορικά στοιχεία μπορούν να αποδείξουν τη φήμη του προϊόντος, στοιχείο καθοριστικό, ιδιαίτερα για τις ΠΓΕ. Αντιγράφουμε σχετικά από οδηγία που παγίως απευθύνει η Επιτροπή στις κρατικές αρχές (και µέσω αυτών στους αιτούντες): «σας παρακαλούμε να συμπληρώσετε την ιστορία του προϊόντος µε τη χρήση στοιχείων που επιβεβαιώνουν τη φήμη αυτή και ιδίως τη φήμη της οποίας χαίρει το προϊόν σήμερα: τα ως άνω στοιχεία µμπορεί για παράδειγμά να είναι αναφορές στον Τύπο και σε βιβλία, πληροφορίες που αφορούν εκδηλώσεις, βραβεία, κλπ».

* O Θεόδωρος Γεωργόπουλος είναι διευθυντής του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου (ΣΕΟ), κάτοχος της έδρας Αμπελοοινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Reims και πρόεδρος του Ινστιτούτου Αμπέλου και Οίνου Georges Chappaz στην Καμπανία της Γαλλίας.