Deligate

Σε λίγες ημέρες, στις 16 Οκτωβρίου θα κορυφωθούν οι εκδηλώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο για την Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής (World Food Day) μιας από τις πιο φημισμένες ημέρες στο ημερολόγιο του ΟΗΕ. Κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, σύνδεσμοι και σύλλογοι, μη κυβερνητικές Οργανώσεις και άλλοι φορείς θα πραγματοποιήσουν πλήθος εκδηλώσεων με στόχο την ευαισθητοποίηση αλλά και την κινητοποίηση του κόσμου προς την κατεύθυνση της εξάλειψης της πείνας και της εξασφάλισης υγιεινής διατροφής για όλους, χωρίς κανέναν αποκλεισμό.

Πόσο εφικτή όμως μπορεί να είναι η εξάλειψη της πείνας και του υποσιτισμού, αλλά και της παχυσαρκίας σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον παραγωγής και διάθεσης τροφίμων που μόνο ισορροπημένο δεν φαίνεται να είναι; Δεν είναι άραγε ντροπή, όταν σήμερα παράγεται αρκετή τροφή για να τραφεί ο καθένας στον πλανήτη, μερικές δεκάδες εκατομμύρια συνάνθρωποί μας να πηγαίνουν για ύπνο κάθε βράδυ πεινασμένοι; Και από την άλλη επίσης μερικά εκατομμύρια συνάνθρωποί μας να παλεύουν να αντιμετωπίσουν την παχυσαρκία;

Πρόκειται για τις δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Του νομίσματος που ακούει στο όνομα διαστροφή του παγκόσμιου συστήματος διατροφής. Ενός συστήματος που περιλαμβάνει τρόφιμα που παράγονται στη μία άκρη της γης και καταναλώνονται στην άλλη. Αλλά και τρόφιμα που έχουν ενοχοποιηθεί ως ανθυγιεινά. Είτε λόγω της σύστασής τους είτε λόγω της παρουσίας σε αυτά υπολειμμάτων επιβλαβών ουσιών που δεν έχουν εντοπιστεί ή ανιχνευθεί κατά την πορεία τους προς το πιάτο μας. Τρόφιμα και προϊόντα που καταναλώνονται όχι γιατί τα χρειάζεται ο οργανισμός μας αλλά γιατί έτσι πρέπει, σύμφωνα με τις καταναλωτικές τάσεις που διαμορφώνονται από influencers. Τρόφιμα που κάποιοι έχουν κρίνει ότι είναι πιο επικερδές να τα πετάξουν από το να τα διανείμουν σε φτωχούς και άπορους.

Και αν όλα αυτά δεν αποτελούν από μόνα τους ένα μεγάλο πρόβλημα σας δίνουμε λίγη «τροφή» ακόμη για να προβληματιστείτε:  

  • Ενώ η παραγωγή βασικών τροφών όπως τα δημητριακά έχει αυξηθεί κατά τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των υποσιτιζόμενων συνεχίζει να διευρύνεται. Γιατί άραγε;
  • Πόσες χιλιάδες ζωές θα σώζονταν αν ένα μικρό ποσοστό των δαπανών της βιομηχανίας τροφίμων δεν αναλώνονταν στην προώθηση και τη διαφήμιση των προϊόντων της αλλά διοχετεύονταν στην καταπολέμηση του υποσιτισμού;  
  • Πόσες ποικιλίες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή διατροφικών προϊόντων έχουν ήδη εξαφανιστεί; Και έχουν αντικατασταθεί με νέες, ελάχιστες στον αριθμό, ποικιλίες αλλά με χαρακτηριστικά που θεωρούνται «βελτιωμένα»; Βελτιώσεις που έγιναν για να αντιμετωπίσουν νέα προβλήματα που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει.
  • Πόσο καιρό έχετε να νιώσετε σε ένα πιάτο φαγητού αυθεντικές γεύσεις και αρώματα; Ο οργανισμός μας, αν δεν έχει το έχει ήδη καταφέρει, είναι πλέον πολύ κοντά στον εθισμό σε ουσίες όπως ενισχυτικά γεύσεων και αρωμάτων, τεχνητά χρώματα, συντηρητικά κλπ.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον όπου εξοντώνεται το μεγαλείο της μεσογειακής διατροφής, περιορίζεται η δυναμική των τοπικών προϊόντων με ονομασία προέλευσης και δυναμιτίζεται ποικιλοτρόπως η υγεία μας είναι καιρός πλέον όλοι μας να αναλογιστούμε πόσο θέλουμε ο καθένας από εμάς και όλοι μαζί να αποτελέσουμε την αλλαγή.

Όσοι ενδιαφέρονται για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση της διατροφικής ασφάλειας μπορούν να κατεβάσουν εδώ τη σχετική μελέτη του Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO)