Κεράσια κατακόκκινα, ζουμερά, δροσερά, νόστιμα. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες αρχίζουν να εμφανίζονται στα μανάβικα και τις λαϊκές. Και το ερώτημα που δημιουργείται είναι μόνο ένα: Μπορούμε να τους αντισταθούμε; Μικροί, λαχταριστοί, ωφέλιμοι καρποί που μας περιμένουν να τους απολαύσουμε. Και ας ξέρουμε πολύ καλά την παροιμία «όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι».

Η κερασιά ίσως να είναι το μόνο δένδρο που έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με την άνοιξη. Στη μακρινή Ιαπωνία οι ανθισμένες κερασιές σηματοδοτούν τον ερχομό της. Η σταδιακή τους ανθοφορία παρακολουθείται από τη μετεωρολογική υπηρεσία η οποία ενημερώνει τους πολίτες για την κίνηση του «μετώπου της ανθοφορίας». Οι δε εφημερίδες ανακοινώνουν την εξελικτική πορεία από το άνθισμα του πρώτου μπουμπουκιού ως την πλήρη ανθοφορία των δέντρων. Η sakura όπως ονομάζουν την ανθοφορία των κερασιών οι Ιάπωνες συμβολίζει το εφήμερο της ζωής και τη νομοτέλεια της θνητότητας.

Στη χώρα μας για να τιμήσουμε αυτή τη φευγαλέα ομορφιά έχουμε την «Άνοιξη της Έδεσσας». Μια γιορτή που ξεκινά με την έναρξη της ανθοφορίας των κερασιών και ελκύει χιλιάδες επισκέπτες από όλη την Ελλάδα. Επισκέπτες που έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν ένα τεράστιο ποτάμι με λευκά λουλούδια που ξεκινάει από τις πεδιάδες της Πέλλας και της Ημαθίας, δίπλα από τις ροζ ανθισμένες ροδακινιές και χάνεται μέσα στους ορεινούς όγκους. Και όπως έγραψε ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης «οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος, για να τις χαρούν τα στραφτερά μάτια, να τις μυρίσουν οι νέες αισθήσεις …..».

Η έμμονη ιδέα

Και αν δεν είμαστε από τους τυχερούς που καταφέρνουν να επισκεφτούν την Έδεσσα για να θαυμάσουμε τις ανθισμένες κερασιές, οι παραγωγοί της περιοχής έχουν μεριμνήσει. Κάθε χρόνο μας τροφοδοτούν με τους καρπούς των προσπαθειών τους. Μικροί, προσεγμένοι πεντανόστιμοι καρποί που μπορεί και να μας γίνουν έμμονη ιδέα. Κάπως έτσι την είχε πατήσει ο Ζορμπάς του Καζαντζάκη. Όπως μας διηγείται όταν ήταν παιδί ότι είχε ένα πάθος με τα κεράσια. Έτρωγε, έτρωγε και δεν ήθελε να σταματήσει, δεν του έφταναν ποτέ και τα σκέφτονταν συνέχεια. Μέχρι που μια μέρα έκλεψε από τον πατέρα του μία ασημένια λύρα και πήγε και αγόρασε μία τεράστια ποσότητα από κεράσια, τα έφαγε όλα με μιάς, τον πόνεσε η κοιλιά του, έγινε χάλια και ξέρασε. Και από τότε απελευθερώθηκε από το πάθος του με τα κεράσια.

Για αυτό το λόγο λοιπόν προσοχή….. Καταναλώνουμε σε ποσότητες τέτοιες που να κρατούν το πάθος μας για τα κεράσια άσβεστο. Και καλό θα είναι να ξέρουμε από που προέρχονται. Εντάξει το καταλαβαίνουμε, είναι δύσκολο να μάθεις ποιος και πως τα έχει καλλιεργήσει. Δεν είναι όμως και αδύνατο! Με λίγο ψάξιμο θα βρείτε το CherriesOnLine που μας καλωσορίζει με όσο πιο ξεκάθαρο τρόπο μπορεί: «Δουλειά μας να σας φέρουμε τα κεράσια στο σπίτι απευθείας από το χωράφι». Ενίοτε αναζητούμε τα ΠΟΠ Κεράσια τραγανά Ροδοχωρίου τα μοναδικά κεράσια της Ελλάδας που προστατεύονται από την Ε.Ε.

Και αν κάποια στιγμή αποφασίσουμε ότι χορτάσαμε να τα τρώμε ως φρούτο …. μπορούμε να φτιάξουμε ένα δροσερό cheesecake!!!