Αυτό ισχυρίζεται ο πρόεδρος της ΕΑΣ Ιεράπετρας κ. Μπάμπης Δραγασάκης σε ρεπορτάζ που φιλοξενείται στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας Νέα Κρήτη (φύλλο 13/10/2020). Το γεγονός αυτό σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις του ίδιου, φαίνεται να έχει κοστίσει στους ενδιαφερόμενους πάνω από 150 εκατομμύρια €. Με αφορμή το γεγονός αυτό ας κάνουμε ένα μικρό flash back για να δούμε τι ισχύει σχετικά με την αναγνώριση των ΠΟΠ προϊόντων. Το έτος 1992, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημοσιεύει τον κανονισμό 2081/1992. Είναι ο πρώτος Κανονισμός που ορίζει τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων.

Τα βήματα της διαδικασίας

1. Μια «ομάδα» παραγωγών υποβάλλει αίτηση στις αρμόδιες υπηρεσίες του Κράτους Μέλους για την καταχώρηση της ονομασίας ενός προϊόντος
2. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Κράτους- Μέλους, ελέγχουν αν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Κανονισμού. Μετά τον επιτυχή έλεγχο εκδίδεται Υπουργική Απόφαση η οποία διαβιβάζεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
3. Η Επιτροπή ελέγχει με εξέταση κατά τους τύπους, εάν η αίτηση είναι πλήρης. Εν συνεχεία δημοσιεύει στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτωντα στοιχεία της αίτησης.
4. Μετά την πάροδο έξι μηνών και αν δεν υπάρξει καμία ένσταση τότε καταχωρείται η ονομασία στο Μητρώο των ΠΟΠ προϊόντων.

Έχοντας υπόψη τα παραπάνω αλλά και το περιεχόμενο της ευρωπαϊκής βάσης δεδομένων για τα προϊόντα με ονομασία προέλευσης, e ambrosia, το λάδι της Ιεράπετρας ουδέποτε έχει καταχωρηθεί ως ΠΟΠ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι προφανές ότι η διαδικασία κόλλησε κάπου μεταξύ των βημάτων 2 και 3. Την περίοδο 1993 -1994 λίγο μετά την έκδοση του Κανονισμού ξεκίνησε μια προσπάθεια για την καταχώρηση πολλών προϊόντων ως ΠΟΠ. Μεταξύ αυτών το ελαιόλαδο Σητείας, το ελαιόλαδο Αποκορώνα Χανίων Κρήτης, η Κορινθιακή Σταφίδα Βοστίτσα, κ.α. Η έκδοση της Υπουργικής Απόφασης του 1993 με την οποία αναγνωρίζεται το ελαιόλαδο της Ιεράπετρας ως ΠΟΠ σημαίνει ότι η αίτηση που είχε υποβληθεί πληρούσε τα κριτήρια και διαβιβάστηκε στην ΕΕ. Από εκεί και πέρα ενδέχεται κατά την εξέταση της αίτησης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διαπιστώθηκαν ορισμένες ελλείψεις και να ζητήθηκαν πρόσθετες πληροφορίες οι οποίες ουδέποτε παρασχέθηκαν. Το γεγονός αυτό έχει συμβεί και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις. Ως εκ τούτου δεν ήταν δυνατόν να περιληφθεί το ελαιόλαδο Ιεράπετρας στον κοινοτικό κατάλογο των ΠΟΠ προϊόντων. Πραγματικά είναι δύσκολο να κατανοηθεί γιατί ανακινείται το θέμα αυτό 27 χρόνια μετά. Όταν μάλιστα όπως αναφέρεται τόσο στο ίδιο ρεπορτάζ αλλά και από ανάλογα ρεπορτάζ πριν από ένα έτος (δες εδώ) βρίσκεται σε εξέλιξη μια σημαντική προσπάθεια για την αναγνώριση του ελαιολάδου Ιεράπετρας ως ΠΟΠ η οποία έχει τη στήριξη πολλών φορέων της περιοχής (ελαιουργεία, συνεταιρισμοί, Δήμος κλπ).